Dysocjanty
Dysocjanty grupa substancji psychoaktywnych których działanie polega głównie na redukowaniu lub blokowaniu (często w sensie fizycznym) sygnałów z mózgu do "świadomości". Deprywacja sensoryczna i dysocjacja mogą ułatwić wgląd w swoją osobowość, uczucie śnienia na jawie i halucynacje sprawiają, że dysocjanty odczuwalnie przypominają psychodeliki.
Zasadniczo można osiągnąć bardzo podobne stany tymi dwiema kontrastującymi metodami - poprzez dysocjanty i psychodeliki, jednak "wydźwięk" doświadczenia, korzyści i ryzyko różnią się bardzo znacznie.
Najlepszymi przykładami dysocjantów są fencyklidyna, ketamina i dekstrometorfan. Warto tu też wymienić podtlenek azotu (gaz rozśmieszający), salvię divinorum oraz muscimol.
Wiele dysocjantów wykazuje też depresyjne działanie na ośrodkowy układ nerwowy, co sprawia, że używanie ich niesie podobne ryzyko jak w przypadku opioidów włączając w to skrajną bradykardię mogącą prowadzić do śmierci (zwłaszcza przy użyciu bardzo dużych dawek).
Efekty działania dysocjantów są opisywane jako depersonalizacja, analgezja, odrealnienie oraz uczucie śnienia na jawie.
Ketamina
Ketamina wśród substancji psychoaktywnych klasyfikowana jako dysocjant psychodeliczny, lek używany w medycynie i weterynarii do znieczulania przedoperacyjnego. Farmakologiczne działanie ketaminy podobnie do dekstrometorfanu i fencyklidyny, lecz o wiele krótsze i pozbawione części ich efektów ubocznych
Ketamina, podobnie jak PCP i DXM, jest psychodelikiem dysocjacyjnym. Ze względu na silne działanie psychoaktywne bywa używana rekreacyjnie. Efekty działania ketaminy na stan świadomości obejmują uczucie depersonalizacji, odrealnienia, oderwania od ciała, zaburzenia w odczuwaniu upływu czasu, barwne wizje i efekty wizualne przypominające marzenia senne, a w większych dawkach także utratę kontaktu ze światem zewnętrznym. Stan osiągany przy odpowiednich dawkach ketaminy określany jest potocznie jako K-hole. Na zachodzie ketamina jest obok MDMA i GHB najpopularniejszą używką klubową.
W Polsce narkotyk stosunkowo mało znany. W Wielkiej Brytanii, gdzie ketamina cieszy się stałą popularnością, narkotyk sklasyfikowany jest w kategorii C - jego posiadanie i handel obłożone są najmniejszymi restrykcjami w trzystopniowej skali. W praktyce oznacza to, że zatrzymanie przez policję kończy się jedynie upomnieniem.
EfektyKetamina nie wpływa zbytnio na odbiór muzyki. Można się spodziewać nieznacznego zawężenia zakresu spektrum dźwięków. Muzyka brzmi ładnie, ale nie do końca poprawnie i nie staje się "magiczna". Prawdopodobnie będziesz tracić niektóre częstotliwości. Słuchaj łagodnej muzyki z psychedelicznymi motywami, utrzymując volume trochę ciszej niż zwykle, bowiem twoje postrzeganie głośności będzie bardziej wrażliwe. Najczęściej zauważalnym efektem są wizuale w półmroku. Dotyk jest wyjątkowy. Zapachy i smaki znikają. Nie spodziewaj się gadatliwości, chociaż będziesz w stanie mówić. Spodziewaj się ogólnych refleksji, ale niekoniecznie wyjątkowej wrażliwości emocjonalnej.
Sposoby przyjmowaniaEfekty zależą w zasadzie od dawki. W małych dawkach (do 100 mg) odczuwa się brak kontroli nad ruchami i brak koordynacji ruchów, co skutkuje trudnościami w poruszaniu się i w mówieniu. Zdarzają się nudności, wymioty, zaś po pewnym czasie mogą pojawić się flashback. W większych dawkach daje całkowity braku czucia bodźców zewnętrznych, co sprawia wrażenie przebywania w innym świecie (jakby blisko śmierci) co określa się jako K-Hole.
Poddani takiej „narkozie” są świadomi, ale nie mogą się ruszyć ani mówić. Przy dużych dawkach może dojść do utraty też kontroli nad zwieraczami.
Niebezpieczeństwa:Fencyklidyna (PCP)
psychodeliczna substancja psychoaktywna zaliczana do dysocjantów, pochodna piperydyny. W przeszłości fencyklidyna używana była do znieczulania przedoperacyjnego, jednak ze względu na swe psychoaktywne działanie i neurotoksyczność została wycofana z lecznictwa
o zażyciu tego środka mogą wystąpić objawy imitujące efekty charakterystyczne dla wszystkich kategorii środków narkotycznych jednocześnie. W małych dawkach przyśpiesza czynność serca i podwyższa ciśnienie krwi, jak to robią środki pobudzające, a jednocześnie upośledza koordynację psychoruchową,jak środek tłumiący. Objawy te nasilają się przy zwiększonych dawkach.
Osoba pod wpływem PCP znajduje się niejako w innym nierealnym świecie lub w dziwnym śnie. Opisywane jest to jako oddzielenie od rzeczywistości i samego siebie. Czasami może przebiegać to gwałtownie; obrazy mogą przybrać niebezpiecznie realistyczne zagrożenie i przypominać koszmar (atakujące potwory). Zdarzało się, że pajetki podczas zabiegów ginekologicznych oskarżały później swoich lekarzy o wykorzystywanie seksualne podczas zabiegu (co oczywiście nie miało miejsca). Sama zaś osoba „znieczulona” może podczas takich wizji zachowywać się agresywne, co stanowi zagrożenie dla niej samej, ponieważ ma zniesione czucie bólu, często potem jest nieświadoma swojej przemocy. Uwaga! Koszmary mogą powrócić nawet gdy nie przyjmuje się już PCP. Ma ona długotrwały efekt dlatego, że jej metabolity są odkładane w tkance tłuszczowej, więc gdy tylko będą uruchamiane zapasy energetyczne z tej tkanki podczas wysiłku fizycznego lub stresu nieprzyjemne wizje mogą być z powrotem wyzwolone
Wygląd oraz przyjmowanie PCP
Krystaliczny proszek do posypywania tytoniu lub marihuany. W bardzo miałkiej postaci jest wziewny. Bywa również dostępny w postaci pigułek lub płynu do wstrzykiwania.
PrzyjmowanieDziałanie, Efekty oraz skutki predawkowanie PCP
Działanie jest nieprzewidywalne, zależy od dawki wrażliwości osoby, jej oczekiwań nastroju, poprzednich doświadczeń także od otoczenia, w którym się znajduje.
Efekty po PCP