Rodzaje środków halucynogennych
Halucynogeny, albo inaczej psychodeliki, to dość niejednorodna grupa substancji psychoaktywnych. Część z tych środków zalicza się też do innych rodzajów narkotyków, np. kannabinoli albo psychostymulantów.
Bez względu na debaty klasyfikacyjne wszystkie środki halucynogenne wywołują omamy, zaburzenia świadomościi myślenia. Szybkość pojawiania się halucynacji, ich obraz i nasilenie oraz długość utrzymywania się efektów narkotycznych zależą od zażytej substancji halucynogennej. Do najbardziej popularnych halucynogenów należą środki przypominające budową chemiczną albo serotoninę, albo noradrenalinę.
Wśród halucynogenów wyróżnia się:
Działanie halucynogenów
Halucynogeny przyjmuje się doustnie (grzyby halucynogenne, LSD, PCP, meskalina itp.), pali się (DMT, PCP, meskalina itp.), inhaluje się (np. LSD-25) albo wstrzykuje (LSD, PCP, DMT itp.). Skutki przyjęcia środków są trudne do przewidzenia, gdyż efekty zależą od substancji psychoaktywnej, jej dawki, cech indywidualnych użytkownika, warunków zażywania narkotyków i postawy otoczenia wobec osoby przyjmującej. Osoby zażywające halucynogeny w stanie złego samopoczucia mogą przeżywać negatywne emocje w sposób spotęgowany. W jaki sposób środki halucynogenne oddziałują na organizm? Osoba doświadczająca skutków zażycia halucynogenów może, słuchając muzyki, poczuć nagle, że to ona sama ją generuje albo że muzyka pochodzi z jej wnętrza. Halucynogeny prowadzą do omamów, zmieniają percepcję środowiska zewnętrznego oraz świadomość zdarzeń zachodzących wewnątrz ciała.
Może pojawić się zmiana poczucia kształtów i barw, niewyraźne widzenie całości, wyczulenie na spostrzeganie kontrastów, wyostrzenie słuchu, wzmożona zmysłowość, poczucie obcości swojego ciała, euforia, wahania nastroju, poczucie wolniejszego upływu czasu, gonitwa myśli, spadek zdolności krytycznego myślenia. Jedni deklarują uczucie lekkości ciała, inni przeciwnie – ciężkość. Pojawiają się też omamy o różnej treści i dotyczące różnych analizatorów – wzrokowe, słuchowe, dotykowe. Halucynogeny wywołują iluzje, zaburzenia percepcji (czasu, odległości, położenia ciała itp.), zaburzenia pamięci i wnioskowania, mistyczne przeżycia religijne, urojenia o treści fantastycznej. Może pojawić się zjawisko synestezji – zlewania się wrażeń zmysłowych, np. widzenie skórą, słyszenie kolorów itp. Przyjmujący mogą relacjonować odczuwanie pływania ciała, lewitacji, wewnętrznego poczucia mocy.
Halucynogeny dają poczucie poszerzenia świadomości, snu na jawie, silne wahania nastroju – od depresji po euforię, depersonalizację, stany psychotyczne i dysocjacyjne – poczucie oderwania niektórych fragmentów osobowości, pozbawienia części ciała albo odseparowania od otoczenia. Do fizjologicznych oznak zażycia halucynogenów zalicza się:
Osoby pod wpływem środków halucynogennych mogą skarżyć się na ucisk w klatce piersiowej, mieć kłopoty z mówieniem (bełkotliwa mowa), wpadać w skrajne nastroje – raz płakać, panikować, by zaraz śmiać się bez powodu.